eve dönünce üniformasını çıkarmadan dersinin başına geçen talebe

anne babaların canları sıkıldıkça kendi çocuklarına örnek gösterdiği, her zaman ciddi ve mesafeli, hobi olarak teşekkür, takdir belgesi koleksiyonculuğu yapan sinir bozucu tip.

ygs ve lysde ilk bine giren öğrenci

eğitim hayatımın ilk beş yılı böyle geçti. sonra yavaş yavaş üniforma çıkarıp derse geçtim,sonra üniformayı çıkarıp dinlendikten sonra derse geçtim en son üniformayı çıkartmadan uyuyarak bitirdim.

tam tersiyim ben. eve gelince bilgisayarın açma tuşuna basan çocuk bendim.

ilkokul 1-2-3 te yaşadığım durumdur, bi daha da kitap yüzü görmedik zaten.

talebedir o zaten yeni nesil öğrencilerde yok öyle bişey. ne varsa eskilerde var hakikaten

tövbe estağfurullah bir şey bu ne? ben önce gelir pijamalarımı giyer yemeğimi yer yapılacak gereksiz ne kadar şey varsa yapar gece olunca ders çalışmaya başlardım. hepimiz ölücez mottom var benim. hep buna dayanırım bir şey yaparken veya yapmazdan önce.

denizci olduğum için yapamıyordum ütüsü bozulmasın aslinda ben derste çalışmıyordum

ilk ve ortaokul boyunca okuldan döndükten sonra önlüğü hemen bir kenara atıp sokağa maç oynamaya giderdik, yine de takdir koleksiyonunu yaptık. iyi ki ders çalışmamışım çünkü lise zamanından beri ders çalışıyorum..

bi halt yemiştir anne babadan azar işitmemek için hemencecik örnek evlat profili yaratmıştır kendimden biliyorum

çok saçma hele bu eğitim sisteminde kendini paralasan da bi hastalık sonucu sınavda çuvallayabilirsin. bu kadar fazla çalışmaya gerek yok bence bi otur dinlen sonra çalış .

dersi bitirip sokağa çıkacaktır.

robotlaşmış kitlenin en güzel ürünü bu çocuktur. sorgulamasını, araştırmasını hiç bilmez. sadece ona verileni ezberler, kendine ait fikirleri yoktur. bu tür bireyler özgüveni eksik, böyle mal gibi bi şey oluyorlar.

bugün eğtim sistemi bu kadar zorsa onların yüzünden

hayatımda 2 kere cuma gününden haftasonu ödevimi bitirdiğimi bilirim . bu kadar